Dr. Yalom, terapi günlüklerini bizim için mi yazdı; yoksa Ginny ile sembolize olmuş, kendini ne özünde bulup ne de varoluşunu yaratabilmiş katatoniklere mi yazdı bilemiyorum.

Evet bu kitapta terapiye dair bir çok farklı dinamikleri bulmak mümkün ama ben bu terapi seansında kitabın başından sonuna kadar katatonik bir yapıya bürünen Ginny’den bahsetmek istiyorum. Ne kadar etkileyici ve hüzün yaratıcı bir gerçeğe gölge düşürüyor. Bugün belki de dört duvar odalarda yaşanan duygusal cinayetlerin sembolik hikayesidir. Duyarsızlaşma, kendini dondurarak yakın ilişkilerin acı verici tutumlarından kendine savunma kalkanı yaratmak. “Beni yakından takip eden şey, beni ikna eden katatonik gölgem.” Ginny için özelliksiz bir gölgeye dönüştüğünü, Ginny, kendinden vazgeçiyordu. Boşluk duygusu, özyıkım..

Ginny çocukluğundan beri görünmeyen, değersizlik şemaları ile dolu, olumsuz kendilik bilgisine sahip ama çok daha önemlisi etrafındaki kötü davranışlara yönelik kişi ve olaylara kendini dondurmasıdır. Bunu yaparken üzerinde durulması gereken konu: En iyi yaptığı işi yapmayarak kendini cezalandırması, vazgeçmesi, yok etmesi. Duygusal katatonikliğin bir başka görüntüsü. Ginny kendisi için; “kendimi deneyimlemekten çok kendimle ilgili bir imge yaratıyorum.” Bu yaşamı terk edip korunaklı bir liman yaratmaktı zihinde. Peki gerçek hayatın bir inşası olacak mıydı? Hayır ne Ginny için ne de benzer kişiler için bu mümkündü. Çünkü dış dünyanın zarar verici etkisinden ancak kendini dondurarak koruyorlardı ve rahatlıyorlardı.

Kitabın ortalarında ancak ulaşabildiğim güzel bir cümle: “Öfkem kendimi hem canlı hem de ölü hissetmeme neden oluyor.” Ginny için, sindire sindire, yavaş yavaş yapılandırma farkındalıkları devam ediyor. Dr. Yalom Ginny için kendisini inşa edecek projesinde onun varoluşuna hizmet edecek yeteneğine yer veriyordu. “Yazarlık”, Dr. Yalom böylece Ginny’i doğurtacak bir mekanizmayı bulmuştu. Yaşam kokan alanı danışanın kendisi bulmalıydı, hem de kendi pusulasıyla, kendi yetenekleri ile, kendi silahıyla.. Bu katatonikliğin yerini alacak varoluşunun doğumu için gerekliydi.

O halde ne kutlu bir katatonik, çünkü sadece bu dondurma hali ile ölümü tecrübe edebilirdi. Ginny şanslıydı çünkü Dr. Yalom, Ginny için zahmetli, sabır gerektiren, inşaatın mühendisliğine soyunmuştur adeta. Kendi inşaatının işçisi Ginny, iyi bir işçilik çıkarmıştır. Kimi insanlar var olmaya karşı o kadar hasrettirler ki bunu başaramadıklarında katatonikleşirler.

Ginny, Dr. Yalom’un onun için formüle ettiği yazarlığa dair düzenli terapi günlükleri, O’nu varoluşunu doğurtma eylemini bize en güzel şekilde sunuyor.

Kaynakça: (2018) Her Gün Biraz Daha Yakın; Irvin D. Yalom